Bagno

To jest stary, dobry Brudny. 5 tom serii o Brudnym, a ja podczas czytania nawet nie ziewnęłam. Dlaczego o tym pisze? Już kilka razy spotkałam się (u innych autorów) z tym że im w głąb lasu tym kotlety odgrzewane (chodzi o serie książek. Im więcej części tym lekko nudnawe), ale nie u autora Przemysława Piotrowskiego. Uwielbiam całym sercem od pierwszego tomu. Polecam czytać od początku, żeby móc zrozumieć, kim jest nasz bohater oraz przez co przeszedł w życiu prywatnym jak i zawodowym, jak mocno dostał w kość, nieraz był jedną nogą na tamtym świecie, ale dzięki Julce i innym kolegom udaje mu się wyjść z najgorszego bagna. Kilka wątków z poprzednich części wraca do Brudnego jak bumerang. Oczywiście nie zdradzę co i kiedy, bo odbiorę wam przyjemność czytania lub słuchania. Czym jest władza w rękach nieodpowiednich ludzi? Przyznajcie się, kto z was nie chciałby znaleźć się gdzieś tam na górze i posiadać „władze” np. do zmian w państwie? Ja na pewno :D oj wtedy działoby się, że głowa mała. Zło trzeba tępić, ale jakimi narzędziami? Kto decyduje, że za krzywdę wyrządzoną np. niewinnej dziewczynie, która była gwałcona przez kilku facetów (wysoko postawionych) trzeba ich np. zabić brutalniej? A jakbym powiedziała, że taki sędzia właśnie się znalazł? Czy w imię prawdy i każdej skrzywdzonej osoby może dokonać sądu ostatecznego publikując wyrok na żywo? Kochani będzie się działo, i to mocno! Nie jesteś w stanie wytypować kolejnego „niewinnego”. Brudny z Julką nie mają wytchnienia i za wszelką cenę chcą wiedzieć, kto wydaje ten samosąd na oczach tysięcy obserwujących? Autor nie boi się włożyć kij w mrowisko, jakim jest koryto polityczne, a co z tego wyjdzie? Będzie krwawo, brutalnie do takiego stopnia, że poczujesz smród rozkładającego się ciała, poczujesz ten strach, jaki mieli osądzani oraz inni którzy mieli sporo za uszami. Sztos na najwyższym poziomie. Opisów książki jest pełno więc dla ciekawskich zachęcam do zapoznania się z nim.

Najlepsza część ze wszystkich! Nie mogę doczekać się kolejnej. Pokuszę się o stwierdzenie, że stworzyła w mojej głowie nowy schemat reakcji na pewne zachowania. Choć oczywiście wydarzenia są fikcyjne, a ewentualne podobieństwa kompletnie niezamierzone, to myślę, że jeśli przeczyta ją ktoś, kto nie doświadczył i nie zobaczył na własne oczy tego, z czym mierzymy się w Polsce od lat, to po prostu nie uwierzy, że takie rzeczy (oczywiście czysto teoretycznie, w końcu mamy do czynienia z fikcją literacką :) ) mogłyby się wydarzyć.

A gdyby tak nagle pojawił się ... - Ktoś, kto powie "sprawdzam" i zacznie "pogrywać" sobie z całym aparatem państwowym - Ktoś, kto wskaże palcem tych mniejszych i większych "politycznych łajdaków", dla których największą wartością są władza, pieniądze i "intratne posadki", a źródłem do celu jest polityczna uległość i dyletanctwo - Ktoś, kto obnaży polityczne idee jako mrzonkę, puste frazesy oraz "taplanie się w bagnie ludzkich podłości" - Ktoś, kto pokaże scenę polityczną jako "zgniły układ", a polityków jako chowających się za maskami wzniosłych haseł, które ukryć mają "niepohamowany głód władzy" ... Możliwe? . W taki oto sposób na scenę "Bagna" wkracza SĘDZIA. W brutalny, ale też skuteczny sposób rozgarnia przelaną krwią ofiar "opary wszechobecnego politycznego absurdu". Nazywa rzeczy po imieniu- kto jest "lalkarzem", kto tylko "kukiełką" wiecznie tańczącą w rytm wzniosłych haseł, kto kreaturą, kto "wilkiem", a kto "owcą". Polską polityczną rzeczywistość nazywa "groteskowym cyrkiem", a władzę- "karykaturą państwa polskiego". Sędzia to zarówno szaleniec, jak i geniusz zbrodni. Jego pojedynek z Brudnym będzie emocjonującą rozgrywką, pełną zwrotów akcji. Igor Brudny jest także wyjątkowy- chodzący własnymi ścieżkami człowiek z zasadami, mający swój honor, moralność, odwagę oraz rzucający prawdę prosto w oczy. . Autor zafundował w "Bagnie" polityczny spektakl- brutalny, wulgarny, pełen podłości, zajadłości i makabry. Momentami przerysowany, karykaturalny, ale zmuszający do refleksji. Można się nie zgadzać, można się bulwersować, ale prawda niejednokrotnie zaboli. I to bardzo. Wszystkie aluzje i nawiązania są niezwykle czytelne. Tutaj nie ma miejsca na poprawność i żadne subtelności. Ale "Bagno" to również mocny wątek kryminalny. Kryminał dynamiczny, męski, z nutą grozy oraz dużą ilością "mięsa". Taki, który pobudzi, wstrząśnie i nie pozwoli się odłożyć. Który zasieje ziarno nieufności wobec "politycznego grajdołka", ale też ziarno wiary w prawość pojedynczych jednostek. Kryminalna uczta. Polecam.

"Pisząc Bagno, nie myślałem o tym, że jego przekaz może stać się tak bardzo aktualny." Ej serioo, to nie reportaż z "Wiejskiej"? Żart oczywiście, choć kto przeczytał książkę, wie, że wcale nie słaby. Fabuła? Dla mnie to obraz dzisiejszej władzy, dzisiejszej Polski. Tym razem autor wziął na warsztat nie tylko kler ale i polityków. Studnia bez dna!! Aż dziw, że książka ma JEDYNIE 440 stron. "Polityka to bagno. Bagno, w którym bardzo łatwo utonąć, gdy człowiek kieruje się sumieniem." Polityka i moralność, kupy się to nie trzyma, prawda? Kościół i moralność wzbudza niewiele mniej emocji. W ostatnich dniach wystarczy nam choćby newsów z kurii białostockiej. Co więcej, czy ta historia tak bardzo odbiega od rzeczywistości? Czy my jeszcze wierzymy, że ludzie "na górze" (lub ci w sutannach) są prawi, honorowi, postępujący w zgodzie z moralnymi wartościom? Bez znaczenia, od prawa do lewa, od góry w dół. Są jeszcze ludzie, którzy wierzą twarzom w telewizorze? Jeżeli tak, nie wiem czy zazdrościć czy współczuć. Nie przeczytałam tej książki jak przeczytać powinnam zwykły kryminał. Już podczas czytania gotowały się we mnie emocje, wkurw… się ogromnie. Na ludzi, na to jacy są, jak postępują. Jak władza i pieniądze wyznaczają co dobre a co złe, jak tworzą swoje własne granice co wolno, co nie. Podczas czytania nasuwają się trudne pytania natury moralnej. Kto tak naprawdę jest zły, kto dobry? Komu czytelnik kibicuje? Nie mam problemu z odpowiedzią na to pytania… "Ten kraj potrzebuje oczyszczenia." Nie sposób się z tym nie zgodzić. Najsmutniejsze? Że rzeczywistość nie przyniesie nam takiego zakończenia. Pykło w dwa wieczory! I choć Piotrowski pisze w oparciu o podobny schemat, choć zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło to i kolejny, szósty raz z dużą chęcią sięgnę "po Brudnego".

Seria z Igorem Brudnym to jedna z moich ulubionych serii kryminalnych. Chociaż już w pierwszej części autor sam sobie wysoko zawiesił poprzeczkę, to moim zdaniem z każdym kolejnym tomem poziom jest utrzymany wysoko. Sięgając po „Bagno” miałam już jakieś oczekiwania. Pierwsze rozdziały, ba pierwsze strony i już byłam pewna, że będzie dobrze. Autor nie oszczędza czytelnika, serwuje brutalne i krwawe opisy, przez co książka nabiera charakteru. Tym razem znaczna część fabuły skupia się wokół polityki. Nie jest to lubiany przeze mnie wątek, zarówno w życiu realnym, jak i w literackim. Będąc po lekturze myślę, że autor poprowadził wszystko w taki sposób, że w ogóle nie straciłam zainteresowania książką. A zdecydowanie przypadkowe podobieństwo do prawdziwych osób ;) przypadło mi do gustu i ułatwiło połapanie się w tych wszystkich nazwiskach. Akcja w książce nie daje chwili wytchnienia, wszystko gna do przodu, przez co książkę czyta się bardzo szybko. Czy domyśliłam się zakończenia? Starałam się, miałam swoje typy, myślałam, że celne, jednak autor mnie zaskoczył, a to lubię. No i ta okładka idealnie pasująca do treści i, jak dla mnie przerażająca. Książkę oczywiście polecam. Jestem pewna, że dostarczy Wam ogromu wrażeń.