Sprawa śmierci i życia
Wspólny pamiętnik napisany przez wybitnego psychoterapeutę Irvina D. Yaloma i jego żonę Marilyn Yalom, gdy zachorowała na raka. To z jednej strony głęboka analiza ludzkich emocji w konfrontacji ze śmiercią, a zarazem historia wielkiej miłości.
Irvin David Yalom (ur. 1931) – amerykański lekarz psychiatra i psychoterapeuta, emerytowany profesor psychiatrii na Uniwersytecie Stanforda, jeden z głównych twórców terapii egzystencjalnej i terapii grupowej, autor licznych książek psychoterapeutycznych
Marilyn Yalom (1932–2019) – amerykańska feministka i historyczka, profesorka uniwersytetu Stanforda, specjalistka w zakresie kultury francuskiej. W Polsce ukazały się jej trzy książki: Historia kobiecych piersi (Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 2012), Historia miłości. 9 stuleci francuskich opowieści miłosnych (Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 2013) oraz Historia żony (Aletheia, Warszawa 2019).
"Dwoje starych ludzi w ostatnim tańcu życia." Piękna to książka, mimo, że o śmierci to stanowi świadectwo wielkiej miłości. Napisana przez parę, która spędziła ze sobą 73 lat. Razem. 73 lat. Niestety, Marilyn nie dane było wspomnień dokończyć, nie doczekała ich ostatecznej wersji. Rozdziały to bukiet różnorodnych historii. Z jednej strony, napisane z dwóch różnych perspektyw, dotyczą życia, miłości, małżeństwa, z drugiej każdy z małżonków wnosi do książki coś swojego, indywidualnego jak m.in. praca naukowa. Poza wspomnieniami chwil z żoną, Irvin opowiada mnóstwo o swojej pracy, wspomina pacjentów, przyjaciół. Dużo w tym wdzięczności i spełnienia ale też wielki smutek, że z uwagi na wiek, stan zdrowia nie zdoła już nikomu pomóc. W książce mnóstwo mądrości, cytatów, spostrzeżeń dwojga niezwykle inteligentnych ludzi, którzy poza ogromną wiedzą, mają za sobą dziesiątki lat praktyki. Ale choć rozważania dotyczą wielu aspektów, książka ta nie powstałaby gdyby małżeństwo nie stanęło w obliczu zbliżającej się śmierci. Bez wątpienia, zabranie głosu w dyskusji o śmierci jako takiej, stanowi wiodący motyw tej autobiografii. To swego rodzaju rozliczenie z dotychczasowym życiem, poza wspomnieniami jest i mnóstwo pytań. Bo np. co się stanie z przedmiotami, które latami zbieramy, z którymi jesteśmy emocjonalnie związani po naszej śmierci? "... czuję ból w sercu, gdy zdaję sobie sprawę, jak wielka część naszego życia umrze razem z nami." Przyznam, że często się zastanawiam nad tym, patrząc np. na naszą domową bibliotekę (tak, ja mam takie przemyślenia
