Hinduski guru, nauczyciel i mistrz duchowy. Założyciel ruchu religijnego Neo-Sannyas (uczniowie nazywani są sannjasinami). Żył w Indiach oraz przez kilka lat w Stanach Zjednoczonych. W latach 60. XX wieku podróżował po Indiach jako prelegent i głośno krytykował socjalizm Mahatmy Gandhi i hinduskiej ortodoksji religijnej. Wtedy też zgromadził wokół siebie rzeszę zwolenników i wyznawców na całym świecie, tzw. ruch OSHO. Nauki OSHO nie poddają się żadnej kategoryzacji. Dotyczą wszystkich aspektów życia: od indywidualnych poszukiwań sensu ludzkiej egzystencji aż po najważniejsze wydarzenia społeczne i polityczne.

OSHO jest autorem kilkuset publikacji, które zostały przetłumaczone na ponad 50 języków. Jednak samodzielnie nie pisał książek. Rozmawiał z ludźmi i wygłaszał wykłady na wielu międzynarodowych spotkaniach, pozostawiając po sobie tysiące godzin nagrań na kasetach audio i wideo. Książki są rezultatem ich transkrypcji.

OSHO został uznany przez londyński „Sunday Times” za jedną z tysiąca osób, które wywarły największy wpływ na XX wiek. „Sunday Mid-Day” (Indie) umieścił OSHO w pierwszej dziesiątce osób, które wpłynęły na losy Indii, obok Gandhiego, Nehru i Buddy.

OSHO znany jest także ze swego rewolucyjnego wkładu w wiedzę o wewnętrznej przemianie człowieka, a przede wszystkim z podejścia do medytacji, które uwzględnia przyspieszone tempo współczesnego życia. Jego medytacje pozwalają pozbyć się nagromadzonego w ciele i umyśle stresu, dzięki czemu człowiek może łatwiej doświadczać stanu rozluźnienia i wolności od myśli.

OSHO zmarł w 1990 roku.