Antoś i jeszcze ktoś
Cześć. Nazywam się Antoś. Mam 10 lat i niestety, nie zostałem tenisistą. Ale za to wspólnie z chłopakami i dziewczynami z mojej klasy mamy bardzo śmieszne przygody. Chociaż czasem to naprawdę nie ma się z czego śmiać… na przykład z tego jak z Sergiuszem, Moniką i innymi, postanowiliśmy pojeździć windą i zgubiliśmy babcię. Albo wtedy jak z Cezarym czatowaliśmy na złodziei u mnie w domu i niespodziewanie wystrzelił nam taki wielki sztuczny ogień… albo… a zresztą, co ja Wam będę opowiadał, najlepiej będzie jak kupicie książkę i sami wszystko sobie przeczytacie.
Ostrzegam tylko, że to będzie zwariowana przygoda, więc na wszelki wypadek uprzedźcie rodziców i sąsiadów . Antoś
Tomasz Jastrun
Poeta, prozaik, eseista, felietonista, krytyk literacki, autor książek dla dzieci. Syn poety Mieczysława Jastruna i poetki Mieczysławy Buczkówny. Był stałym felietonistą paryskiej „Kultury”, gdzie publikował pod pseudonimami Witold Charłamp i Smecz. Na jej łamach rozpoczął serię felietonów Z ukosa, które następnie kontynuował w „Rzeczpospolitej” i „Newsweeku”. Pracował również w redakcji „Tygodnika Kulturalnego” oraz pisał między innymi do „Twojego stylu” (cykl felietonów Notatnik erotyczny), „Zwierciadła” (cykl felietonów Czułym okiem).
W stanie wojennym ukrywał się przez rok. Należał do Solidarności. Był internowany. W drugim obiegu redagował pismo literackie „Wezwanie”. W latach 1990–1994 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Sztokholmie oraz attaché kulturalnym w Szwecji. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
