Podążaj za motylem

„Wszyscy jesteśmy mniej lub bardziej chorzy, każdy z nas. Tylko, że niektórzy umieją to ukrywać skuteczniej niż inni“. Jak już większość z Was wie, jeśli chodzi o debiuty, i to przede wszystkim te kryminalne czy też thrillery/thrillery psychologiczne to nie mogę nie sięgnąć po nie z zaciekawieniem i zarazem z pewną niepewnością. W końcu, sięgając po lekturę, która jest pierwszą danego autora, nigdy nie możemy być pewni, czy dane pióro podejdzie pod nasze gusta, czy fabuła nas zaciekawi i czy bohaterowie danej lektury będą na tyle ciekawi, że nie pozwolą, aby damy tytuł dało się odłożyć na bok. „Podążaj za motylem“ to właśnie jedna z takich książek, po które sięgnęłam w ciemno. Nie czytając za bardzo opisu, opierając się tylko na mojej intuicji stwierdziłam, że będzie to dobry tytuł na kilka wieczorów. Wiele się nie myliłam, bo jak już zaczęłam czytać, to ciężko było mi odłożyć tę lekturę na bok. Ira – dwudziestoletnia morderczyni. Clarisa – psychoterapeutka celebrytka. I On, Potwór pomiędzy nimi dwoma. Obie mające go blisko, na wyciągnięcie ręki. Jedna z nich zbyt blisko, aby zrozumieć, kim jest, a druga pełna rządy krwi i zemsty. Za krzywdy, za stracone dzieciństwo, za psychopatyczne myśli wylewające się z każdej strony. Bo czy ktoś 'normalny' zasypia, myśląc o tym, jaka zbrodnia to ta doskonała? Autorka, Marta Kaukonen zabrała mnie w świat, który w książkach mógłby okazać się przegadany, zmyślny czy też powtarzalny. ALE jej pióro ma coś w sobie, że cała historia “Podążaj za motylem“ okazała się niesztampowa, nowoczesna i intrygująca. Poznajemy tę historię z różnych perspektyw co pozwala na poszerzenie wyobraźni i na pewne zrozumienie podejmowanych decyzji. Tak jak już wcześniej wspomniałam, gdy już przysiadłam do tej książki, to już nie mogłam się oderwać, a każda kolejna strona, każdy kolejny rozdział budził coraz więcej ukrytych emocji. Zdecydowanie polecam tę lekturę dla tych czytelników, którzy lubią książki niezobowiązujące, a zarazem intrygujące.

,, Podążaj za motylem '' to bardzo wciągający thriller psychologiczny. Poznajemy historię Iry, Clarissy, oraz Arto i Pekki. Ira seryjna morderczyni rozpoczyna terapię u znanej terapeutki. Kobieta jest bardzo zaangażowana w pomoc dziewczynie. Czytając książkę uświadamiamy sobie że kobiety łączy nie tylko terapia ale również sekret z przeszłości. Tylko jedna z nich wie jaka to tajemnica. Żaden z bohaterów ukazanych w lekturze nie jest szczery. Każdy coś ukrywa. Powieść czyta się bardzo szybko. Z każdą przeczytaną kartką jesteśmy coraz bardziej zaintrygowani tym co się wydarzy. Autorka w bardzo mocny sposób zobrazowała postać Iry i ukazała jak wydarzenie przeżyte w dzieciństwie może wpłynąć i jednocześnie zniszczyć resztę życia. ,,Podążaj za motylem'' trzyma czytelnika w napięciu, intryguje i niesamowicie wciąga.

Trzymający w napięciu thriller, który potrafi zaskoczyć czytelnika! Aż nie chce się wierzyć, że to debiut autorki. Historia jest przedstawiona z punktu widzenia czterech osób. Clarissa jest znaną i cenioną psychoterapeutką. Często występuje w telewizyjnych programach i mocno angażuje się w swoją pracę. Mimo wielu sukcesów i wyleczonych pacjentów, czuje się winna, że nie wszystkich udało się jej ocalić. Szczególnie bolesna jest dla niej strata nastoletniego Riku, który popełnił samobójstwo. Ira to dwudziestoletnia morderczyni, która w obawie przed zdemaskowaniem, próbuje udokumentować swoją niepoczytalność. W tym celu ma jej pomóc właśnie Clarissa. Sesje z terapeutką i dokumentacja choroby umożliwiłaby Irze uniknięcie zamknięcia w zakładzie karnym. Pekka to mąż Clarissy. Docenia karierę żony choćby przez fakt, że zgodził się na wydzielenie części ich wspólnego domu, na prowadzoną przez nią działalność. Arto jest dziennikarzem, który czas swojej świetności ma już za sobą. Jego choroba alkoholowa, która dopadła go po śmierci swojej żony, jest powodem kłopotów z pracą. Otrzymuje ostatnią szansę od szefowej, na napisanie dobrego artykułu o Clarissie. Zadanie nie jest wcale łatwe, bo interesujące dla czytelnika życie prywatne terapeutki, jest przez nią szczególnie chronione, więc Arto nie widzi w swoim zadaniu zbyt dużej możliwości na osiągnięcie sukcesu. Choć wydaje się, że zależności między postaciami powieści są raczej przypadkowe, to okazuje się, że jednak łączy je znacznie więcej niż nam się wydaje na początku. Z każdym rozdziałem zmienia się nasze postrzeganie bohaterów książki. Okazuje się, że każdy z nich ma jakąś tajemnicę, która w końcu ujrzy światło dzienne. „Podążaj za motylem” to udany thriller, który czyta się bardzo szybko, a akcja z każdym rozdziałem coraz bardziej przyspiesza. Wraz z rozwojem akcji, zmienia się nasze nastawienie do poszczególnych postaci. I choć na początku wydaje się, że postać Pekki i Arto są tylko bohaterami drugiego planu, to nic z tego. Mają równie duży wpływ na opisane w powieści wydarzenia, co terapeutka i jej pacjentka. Miłośnicy tego gatunku, którzy szukają powieści z dobrze wykreowanymi postaciami i zaskakującymi zwrotami akcji, nie będą zawiedzeni. Książka naprawdę jest warta uwagi.

"Podążaj za motylem" to thriller psychologiczny, który zaskoczył mnie swoją oryginalnością. Odejście od tradycyjnej linearności oraz fabuła skupiająca się nie na wydarzeniach, ale na emocjach i psychice bohaterów- złożyły się na rodzaj psychologicznej gry, jaką podejmują ze sobą bohaterowie, a Autorka z czytelnikiem. Cztery pierwszoosobowe narracje i perspektywy przeplatają się ze sobą tworząc obraz ludzkich ułomności, mrocznych zakamarków osobowości, szaleństwa i zaburzeń percepcji. Spojrzymy ciemności w oczy, co będzie wymagało od nas pewnego zaangażowania, skupienia się, nieco odwagi. Lekko szokujące będzie odkrycie prawdy o tym, że coś, co jest czarne- za chwilę może okazać się białe. I odwrotnie. . Terapeutka- celebrytka, jej empatyczny mąż, młoda kobieta- seryjna morderczyni oraz dziennikarz w szponach nałogu i twórczej niemocy. Ich zagadki i sekrety, które przyjdzie nam rozgryźć- tworzą "mroczne morze" - wzburzone, pełne gróźb, wyzwań, luster i krzywych zwierciadeł. Będziemy je przemierzać niespiesznie, ale z zadziwieniem, czując podskórnie smak paranoi oraz zimny dotyk prętów klatki, w której tkwią bohaterowie. Między kolejnymi fabularnymi zakrętami usłyszymy echo ludzkich myśli i tajemnic, chichoczących za plecami i wyłażących jak trupy z szafy. Pod płaszczykiem "psychologicznego nawijania" dostajemy także złożone portrety psychologiczne- gdzie doktor Jekyll i pan Hyde pojawiają się i znikają naprzemiennie, pozostawiając pytanie, która wersja osobowości jest tą prawdziwą, dominującą, a która tylko jej cieniem. . Rozkładając psychikę bohaterów na czynniki pierwsze, dopasowujemy do siebie poszczególne elementy układanki. O klatkach, potworach, relacjach, nurkowaniu w świecie fantazji, ucieczkach (w alkohol, anoreksję), regułach, zasadach, zemście, pozorach, grubych kratach rozpaczy, zrzucaniu ciężkiego bagażu głęboko ukrytych spraw- nie tylko przeczytacie, ale też doświadczycie. Ostatnie strony to przeobrażenie kłamstwa w prawdę- która jak motyl trzepocze nad głowami, otwierając szeroko bohaterom uczy. Polecam.