Jak tysiące Polaków, Anatol Gotfryd doświadcza losu wygnańca: w 1939 roku pozornie bezpieczną wiejską sielankę galicyjskiego świata przerywa wkroczenie Armii Czerwonej, a dwa lata później - niemiecka okupacja. Po wojnie Anatol Gotfryd próbuje stanąć na nogi w socjalistycznej Polsce. Jednak już wkrótce odczuwa rosnący nacisk komunistycznej władzy i ponownie ucieka, tym razem do "zapalnego" Berlina Zachodniego. Wbrew wszelkim obawom i dość nieoczekiwanie - spodobały mu się i Niemcy i mieszkańcy tego podzielonego między cztery mocarstwa miasta, w którym wkrótce poznaje całą awangardę: od Baselitza i Lüpertza po Güntera Grassa, Petera Steina i George´a Tabori. Jego poetycka opowieść to relacja z życia pełnego przygód, wbrew wszystkiemu pozostającego zawsze pod dobrą gwiazdą.
