Ten, kto zabije smoka cz. II

Leif GW Persson jest uznany za wielkiego mistrza skandynawskiego kryminału. Zanim został pisarzem, pracował m.in. jako kryminolog, konsultant, doradca naukowy i doradca w Ministerstwie Spraw Społecznych, w kancelarii premiera i w Ministerstwie Sprawiedliwości. Jest profesorem kryminologii, przez wiele lat był komisarzem policji. Zajmował się poważnymi przestępstwami z użyciem przemocy i pomagał policji w wyjaśnianiu starych, nierozwiązanych spraw. Pracuje także jako ekspert w telewizyjnym show Wanted.
Napisał kilkadziesiąt książek naukowych, raportów i esejów. Wszystkie na tematy związane z problemami społecznymi. Poza tym ma w dorobku 8 powieści i setki artykułów dotyczących przestępstw.
W trylogii policyjnej (w oryginale wydanej pod nazwą Upadek państwa dobrobytu/Schyłek państwa opiekuńczego) Leif GW Persson próbuje pokazać upadek państwa konstytucyjnego oraz rysy w szwedzkim społeczeństwie dobrobytu, które pochłaniają coraz więcej ofiar. Trzy powieści obejmują okres od końca lat 70. ubiegłego wieku do połowy pierwszej dekady nowego millennium. Opisuje w nich Szwecję, która stopniowo staje się bardzo zwykłym krajem, ani gorszym ani lepszym od innych państw zachodnich.

Te trzy powieści wspólnie opowiadają jedno z możliwych rozwiązań największego nierozwikłanego do dziś śledztwa we współczesnej Szwecji - morderstwa premiera Olofa Palmego, który zginął od kuli w Sztokholmie 28 lutego 1986 r. Mimo upływu ponad 20 lat to zabójstwo wciąż stanowi otwartą ranę w szwedzkim społeczeństwie. W śledztwie w tej sprawie wyprodukowano więcej dokumentów niż po zabójstwie prezydenta Kennedy'ego, ale ten gigantyczny wysiłek na razie przyniósł mierne efekty.