A gdy obejrzysz się za siebie
Pomyślał, że wspomnienia są niewidzialne jak światło, i tak jak dym sprawia, że światło staje się widoczne, powinien istnieć sposób, żeby uwidocznić wspomnienia.
W październiku 2016 roku kolumbijski reżyser Sergio Cabrera uczestniczy w retrospektywie swojej twórczości w Barcelonie. To trudny moment: właśnie umarł jego ojciec, Fausto Cabrera, jego małżeństwo przechodzi kryzys, a jego kraj odrzucił porozumienia pokojowe, które mogłyby zakończyć toczącą się w nim od ponad pięćdziesięciu lat wojnę domową.
W trakcie tych pełnych refleksji dni Sergio wspomina wydarzenia, które naznaczyły życie jego i jego ojca: od hiszpańskiej wojny domowej, przez emigrację do Ameryki Łacińskiej, po Chiny z czasów Rewolucji Kulturalnej i partyzantkę lat sześćdziesiątych.
Po siedmiu latach pracy Vàsquez po raz kolejny bierze do ręki fakty i układa z nich poruszający portret rodziny, której historia wpłynęła na losy całego świata.
- Laureat Premio Bienal De Novela Mario Vargas Llosa
Juan Gabriel Vásquez – kolumbijski pisarz, dziennikarz i tłumacz urodzony w 1972 roku w Bogocie. Jego książki przetłumaczono na dwadzieścia sześć języków i wydano w czterdziestu krajach. Jest laureatem licznych wyróżnień literackich, m.in. English Pen Award 2012 za Hałas spadających rzeczy, nagrody Hiszpańskiej Akademii Królewskiej za Reputacje czy Nagrody Rogera Caillois, otrzymanej wcześniej przez m.in. Mario Vargasa Llosę, za całokształt twórczości. W 2019 roku Kształt ruin znalazł się w ścisłym finale Międzynarodowej Nagrody Bookera.
Jest to książka, piszę to z pełną odpowiedzialnością, prawdziwie wielka.
Vásquez zastąpił Gabriela Garcíe Márqueza jako wielkiego mistrza literatury kolumbijskiej.
Jedna z wielkich powieści napisanych po hiszpańsku.
Kłuje, uderza, boli, błyszczy. Ta literatura walczy, by stać się życiem i walczy o życie, by opowiedzieć. Cóż za wspaniała książka!
Juan Gabriel Vásquez
Kolumbijski pisarz, dziennikarz i tłumacz urodzony w 1973 roku w Bogocie. Studiował na paryskiej Sorbonie, przez ponad dziesięć lat mieszkał w Barcelonie. Międzynarodową sławę przyniosła mu obsypana nagrodami powieść Hałas spadających rzeczy. Jego książki przetłumaczono na dwadzieścia osiem języków i wydano w czterdziestu krajach. Jest laureatem licznych wyróżnień literackich, m.in. English Pen Award 2012, nagrody Hiszpańskiej Akademii Królewskiej czy nagrody Rogera Caillois za całokształt twórczości, którą wcześniej otrzymał m.in. Mario Vargas Llosa. W 2019 roku Kształt ruin znalazł się w ścisłym finale Międzynarodowej Nagrody Bookera.
Juan Gabriel Vásquez to kolumbijski pisarz, który w 2019 był w ścisłej czołówce finalistów do Nagrody Bookera. Ja właśnie wtedy zwróciłam na niego uwagę, choć dopiero trzy lata później tak faktycznie udało mi się sięgnąć po jego prozę. Zaczęłam powieścią „A gdy obejrzysz się za siebie”, książką, dla której czas przyszedł wraz z nadejściem pandemii. Wtedy nabrała kształtu historia, której autor przysłuchiwał się od jakiego czasu – historia rodziny Sergia Cabrery, kolumbijskiego filmowca, który w latach dziecięcych i młodzieńczych brał aktywny udział w komunistycznej rewolucji. I choć Vásquez przedstawia ją z reporterską precyzją, to jednak niesie nią więcej, historia prawdziwa jest tu celem do refleksji uniwersalnych nad wagą jednostki na tle społeczności, walką o ideały, zderzeniu ideałów z rzeczywistością, o wychowaniu i ojcostwie. O potrzebie sprostania wymaganiom, które od początku nie powinny być wymagane. Książka, mimo że zaczyna się w czasach współczesnych, jest tak naprawdę retrospekcją, która zabiera czytelnika w podróż po historii komunizmu. Przyglądamy się wojnie domowej w Hiszpanii na chwilę przed II wojną światową, początkach rewolucji w Kolumbii, rewolucji w Chinach za czasów Mao. Wszystko to zdaje się historią za szeroką, by zmieściła się w jednym życiu. A jednak, to tylko 20 pierwszych lat Sergia… Historia jest niesamowita, ciekawa i wstrząsająca, napisana świetnym, rytmicznym stylem. Z początku wydaje się trochę sucha, jednak z czasem nabiera rumieńców, niesie emocje i niezgodę czytelnika na los dzieci – Sergia i jego siostry. Nie spodziewałam się takiej historii, jestem pod jej dużym wrażeniem! To naprawdę było bardzo dobre! Polecam nie tylko fanom historii – sama się do nich nie zaliczam, a jednak wrażenia z lektury były dla mnie naprawdę przejmujące.
